Nu eens niet een anekdote uit mijn eigen praktijk maar ook zeker de moeite waard.
Jaren geleden tijdens een opleiding vertelde een vakbroeder en collega mij het volgende verhaal:
Een bevriend stel had hem verzocht een hypotheek voor hen te regelen. Zij waren beiden chirurg en hadden een gezamenlijk inkomen van (niet schrikken) ruim € 750.000,-. Zij woonden nu in een huurappartement in Amsterdam en het stulpje dat zij op het oog hadden kostte slechts € 3.000.000,-. Makkelijk haalbaar op het inkomen, zou je zeggen. Maar mijn collega kende het stel vrij goed en ging eens inventariseren. Hoeveel spaargeld is er? Ongeveer € 15.000,-……. Eh, is dat niet wat weinig met dit inkomen? Ze hielden er een nogal uitbundige levensstijl op na. Elk jaar een nieuwe auto van rond € 150.000,-. Koken deden ze niet; elke dag uit eten en niet in de goedkoopste restaurants. De kledingkasten puilden uit van de Vutons en Prada’s.
Het advies van mijn collega: Niet doen! Ga op zoek naar een goedkopere woning. Jullie levensstijl laat deze maandlasten niet toe en zoveel inleveren op je maandelijkse budget trek je niet. Na wat discussie moesten ze mijn collega gelijk geven. Ze gingen op zoek naar iets goedkopers en vonden voor € 1.500.000,- een geschikte woning. Mijn collega regelde de financiering en eind goed, al goed.
Een jaar later kwam mijn collega nog eens buurten en vroeg wat ze nu maandelijks overhielden.
Schoorvoetend kwam er uit dat ze de eindjes maar net aan elkaar konden knopen. Want hun levensstijl aanpassen, dat lukte echt niet…..
Het advies van mijn collega ging verder dan haalbaarheid van de financiering en dat was dus maar goed ook!